Gradina Zoologica Oradea

Op woensdag 16 december rinkelde de wekker om 4.15 uur. Om 4.45 uur kwamen Nick en zijn vader het erf oprijden en een paar minuten later arriveerde Arend-Jan. A.J. vertrouwde het niet en belde direct met Jasmijn. Zij was helaas niet onderweg want zij had zich verslapen. Helaas konden we niet langer wachten en zijn we gedrieën naar Dortmund gereden. Jasmijn zou met haar vader proberen rechtstreeks naar Dortmund ‘te vliegen’. Om 19.40, 5 minuten voor het sluiten van de check-inbalie, kwam Jasmijn met rokende gympen de vertrekhal binnenrennen. Gelukkig was het team nu compleet. De vlucht verliep voorspoedig en om 11.30 uur kwamen we aan in Cluj. Johan stond op ons te wachten met een gouden hoefijzertje (voor het geluk) van de firma Werkman. Na een lekkere pizza bij de plaatselijke Italiaan, vertrokken we naar Oradea. De weersomstandigheden waren niet al te best. Het sneeuwde voortdurend. We waren erg blij met Johan als gids en chauffeur. Bovendien kon hij ons onderweg veel vertellen over Roemenië. Rond 16.30 uur werden we bij een benzinepomp opgewacht door Bogdan, de partner van Daiana Ghender. In de dierentuin hebben we kennisgemaakt met Daiana en haar medewerkers. Daarna hebben we de paarden, pony’s en ezels bekeken. Na een eenvoudige maaltijd heerlijk geslapen in hotel Eden.

Na het ontbijt op donderdagmorgen met Johan naar Gradina Zoologica Oradea vertrokken. Na de kennismaking met nog meer medewerkers begint Arend-Jan met de paarden. De paarden zijn gelukkig niet mager. De voeten zien er redelijk uit maar het welzijn is ver te zoeken. De paarden staan 168 uur per week aan een touwtje vastgebonden en krijgen gedurende 5 maanden per jaar geen enkele beweging. De hengst zat in een soort kooi en alle medewerkers waren bang van hem. De hengst was zo wild dat deze niet bekapt kon worden. Afgesproken met Daiana dat de hengst in maart zsm gecastreerd wordt zodat hij weer bij de andere paarden kan staan en kan worden bekapt. Een van de merries had een groot melanoom. Het gezwel was duidelijk zichtbaar. Arend-Jan heeft de achterhoeven niet kunnen behandelen. De merrie mepte wild om zich heen bij aanraking aan de achterhand. Volgens Daiana is het niet operabel maar er is geen gespecialiseerde paardenarts geconsulteerd. Een veulen van een half jaar was nauwelijks in menselijke handen geweest en viel tijdens de behandeling op de grond van de stress. Later heeft Arend-Jan de hoefjes nog kunnen bekappen. We hebben met een van de medewerkers afgesproken dat hij het veulen iedere dag even aandacht zal geven. Ondertussen waren Nick en Jasmijn de pony’s aan het behandelen. Sommige tonen van de hoeven waren behoorlijk lang, andere hoeven waren redelijk tot kort. De moeilijke pony’s waren half of helemaal niet behandeld de laatste tijd. De stal van de pony’s was erg smerig en de mest lag tegen de wanden opgestapeld. Dit met Daiana besproken. Ik ben benieuwd of dat in maart veranderd is.

Johan en ik hebben veel foto’s gemaakt, uitgebreid met Daiana gesproken en de pers te woord gestaan. Er zijn 4 journalisten geweest van verschillende Roemeense kranten. Gerry kon ’s middags helaas niet aanwezig zijn want hij was zijn rijbewijs 3 maanden kwijt. Ze hadden hem aangehouden na het drinken van 2 biertjes en met een alcoholbeleid van 0,0 promillage, ben je in Roemenië de klos. Eigenlijk was dit niet zo heel erg. We hadden al tijdgebrek en bovendien lag de sneeuw tot 30 cm hoog. De zigeuners die we gezien hebben tussen Cluj en Oradea hadden geen magere paarden; door de dikke laag sneeuw konden we helaas geen hoeven zien. Met Gerry of Roger kunnen we in maart de gipsy’s bezoeken.

De ezels stonden er het slechtst bij. Een behoorlijk aantal had hoeven in de vorm van sultansloffen. Arend-Jan, Nick en Jasmijn hebben dit niet in een keer allemaal kunnen wegsnijden. De follow-up vindt in maart plaats. De stallen van de ezels waren erg smerig. 2 Mongoolse pony’s waren niet benaderbaar. Ook zij worden in maart bekapt wanneer ze met een blaaspijp verdoofd kunnen worden. Ik heb nog geprobeerd een dierenarts te regelen voor de merrie met melanoom maar dat is helaas niet gelukt. Deze dierenarts had dan tevens de hengst en de Mongoolse pony’s kunnen verdoven.

Na een plezierig afscheid en een broodje bij de benzinepomp zijn we met Johan teruggereden naar Cluj. Na een lekkere maaltijd en een warme douche geslapen tot 4.15 uur.

Om 4.45 uur stond Johan weer voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen. Na een uur vertraging vlogen we terug naar Dortmund. Tussen 12.00 en 13.00 uur was iedereen weer veilig thuis.

Ik kijk terug op een reis met veel indrukken en verheug me op het volgende bezoek in maart 2010!